- بزرگ منش
بزرگوار، بلندهمت
معنی بزرگ منش - جستجوی لغت در جدول جو
- بزرگ منش(بُ زُ مَ نِ)
بلندهمت. بلندطبع. متکبر. (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء). مختال. منیع. ابلخ.بلخ. بطر. و در تداول، آنکه آثار بزرگی نفس از او هویداست: دوم صورت (از صور جنوبی فلکی) صورت جبار، ای بزرگ منش. (التفهیم). میان اتباع او (شیر) دو شگال بودند یکی را کلیله نام و دیگری را دمنه و هر دو ذکای تمام داشتند و لیکن دمنه حریص تر بودو بزرگ منش تر. (کلیله و دمنه).
- بزرگ منش
شریف، شرافتمند
- بزرگ منش
شخصيّة عظيمة
- بزرگ منش
Magnanimous
- بزرگ منش
magnanime
- بزرگ منش
magnanimo
- بزرگ منش
великодушный
- بزرگ منش
großmütig
- بزرگ منش
великодушний
- بزرگ منش
wielkoduszny
- بزرگ منش
宽宏大量的
- بزرگ منش
magnânimo
- بزرگ منش
edelmoedig
- بزرگ منش
magnánimo
- بزرگ منش
ใจกว้าง
- بزرگ منش
سخاوتی
- بزرگ منش
উদার
- بزرگ منش
mtindo wa upendo
- بزرگ منش
cömert
- بزرگ منش
관대한
- بزرگ منش
נדיב
- بزرگ منش
उदार
- بزرگ منش
dermawan
- بزرگ منش
寛大な
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بُ زُتَ)
لغت نامه دهخدا
جسیم. سمین. عظیم الجثه. (ناظم الاطباء) : اضخم، بزرگ تن از هر چیزی. (یادداشت بخط دهخدا) ، عجب. خویشتن بینی. تیه. کبر. خیلاء. اختیال. عتو. تکبر: عماره پسر حمزه بود، آنک ذکر او در ایام خلفا و بزرگ منشی و همت بلند او... معروف است. (مجمل التواریخ). وکیل دریا... از بزرگ منشی و رعنایی طیطوی در خشم شد. (کلیله و دمنه)
(بُ زُ مَ حَل ل / حَ)
لغت نامه دهخدا
بزرگ مرتبه. بزرگ مقام. بلندپایه:
زهره و مشتری چنان نگرند
پایۀ قدرت ای بزرگ محل.
سعدی
زهره و مشتری چنان نگرند
پایۀ قدرت ای بزرگ محل.
سعدی
(بُ زُ مَ نِ)
لغت نامه دهخدا
بلندهمتی. بلندطبعی. (ناظم الاطباء). بزرگواری. با هیئت و همت بزرگان. برترمنشی. (یادداشت مؤلف) : منی در خویشتن آورد و بزرگ منشی و بیدادگری پیشه کرد. (نوروزنامه).
علوطبع، مناعت، بزرگواری